Zoals jullie wellicht in één van mijn vorige artikelen hebben gelezen, ben ik aan het trainen voor mijn eerste marathon. Ik ga op zondag 10 april 2016 de marathon van Rotterdam lopen. In dit artikel kunnen jullie deel één lezen van ‘Trainen voor mijn eerste marathon’. Hoe ik er nu voor sta lezen jullie in dit tweede deel.

Volgens mij doorloop je verschillende stadia wanneer je aan het trainen bent voor een marathon. Het begon er voor mij mee dat ik mij inschreef voor een marathon. Mijn keuze viel op de marathon van Rotterdam. Voor mij had dit verschillende redenen: dichtbij huis (gewoon lekker in Nederland), relatief goedkoop voor een marathon en de marathon is in het voorjaar. Dit betekent dat het (hopelijk) niet erg warm is wanneer ik de marathon moet lopen. Hardlopen bij hogere temperaturen is namelijk niet voor mij weggelegd. Toen de inschrijving definitief was, voelde ik me vrij euforisch. Het was een beetje alsof ik al een hele prestatie had geleverd.

In de periode daarna ben ik lekker aan het lopen geweest. Ik genoot van de duurloopjes: de ene keer lekker in de sneeuw, de andere keer op een mooie winterdag. Ik noem deze fase dan ook maar even het ”onbezorgde trainen”. De marathon was voor mijn gevoel nog zó ver weg dat ik lekker kon freewheelen. Wanneer ik eens geen tijd of geen zin had, sloeg ik mijn loopje over. Was het slecht weer? Dan deed ik die lange duurloop gerust een dagje later. Ook zaten er wat minder fijne loopjes tussen, maar dit gebeurde slechts zelden. Die hele lange martelende duurlopen (van meer dan 2,5 uur) hoefde ik nog niet te lopen.

Nu de marathon dichterbij komt, beginnen de zenuwen de kop op te steken. Deze zenuwen verpesten op dit moment mijn hardloopplezier behoorlijk. Wanneer ik aan het hardlopen ben, en met name gedurende een lange duurloop, vraag ik mezelf meerdere malen af waarom ik dit ook alweer zo graag wilde. Waarom ben ik hier aan begonnen? Spoor ik wel? Het hardlopen voelt soms doelloos en ik heb alle weggetjes en rondjes in Groningen wel gezien. Ik ben er klaar mee. Althans, zo voelt het nu.

Deze fase noem ik de ”waar-ben-ik-aan-begonnenfase”. In deze fase weet ik dat de marathon er heel hard aan zit te komen. De weersvoorspelling voor 10 april is nog niet bekend, maar dagelijks bedenk ik me wat ik zal dragen tijdens de marathon. Ga ik voor een korte short of toch voor een driekwart tight? Op welke schoenen ga ik lopen? Mijn nieuwe bestelde LunarTempo, waar ik tot nu toe slechts bloedende tenen aan overhoud? Of trek ik veilig mijn oude vertrouwde LunarGlide 7 aan?

Op het moment dat ik dit artikel schrijf, heb ik nog precies vier weken te gaan. In deze vier weken heb ik nog één zo’n lange, martelende duurloop op het programma staan. Deze duurloop zal de langste zijn tot nu toe. Het wordt 35 kilometer afzien. Volgende week zondag staat de duurloop gepland en ik zie er nu al tegen op. Hoe ik mezelf nu toch kan motiveren om te gaan lopen? Ik probeer een plan te maken. De saaie rondjes in Groningen, die ik nu wel ken, sla ik over. Een nieuwe verfrissende omgeving kan me helpen om meer lol te krijgen in het lopen. Wellicht vraag ik aan een vriendin om een lusje mee te lopen. Het is nog even doorzetten en dan gaan mijn benen in de ruststand. Het allerbelangrijkste van alles is dat ik 10 april uitgerust aan de start verschijn en klaar ben om 42,195km te gaan genieten.

Hoe blijf jij gemotiveerd voor je doelen?