In mijn eigen woonplaats heb ik een aantal vaste routes die ik regelmatig loop. Ik weet dan altijd hoe ver ik nog moet, of hoe ver ik nog wil gaan en daar pas ik dan mijn route op aan. Maar hoe doe je dit in een vreemde stad? Ik nam de proef op de som, en wel in Alicante.
Ik houd niet van carnaval en besloot zeer last minute een ticket te boeken naar een plek waar de zon scheen. Na een tijdje zoeken, vond ik een ticket naar Alicante in Spanje. Daar was het dat weekend toevallig net zonnig en 20 graden, als ik de voorspellingen moest geloven. Ik zocht een hotel voor 2 nachten en de volgende dag stapte ik in Eindhoven in het vliegtuig. Na ongeveer 2 en een half uur vliegen kwam ik aan in Alicante, waar ik een taxi nam naar mijn hotel. Ik had het AC Mariott Hotel geboekt, dat heeft een goede ligging en voorzieningen zoals een zwembad, stoombad en fitnessruime. Zo wist ik zeker dat ik me niet hoefde te vervelen, ik was tenslotte wel in mijn eentje daar. Ik was er rond 20.00 uur en na een kleine ontdekkingstocht rondom het hotel en in de stad, en een pizza als diner (met mijn ereader en een glas wijn erbij) ging ik op tijd naar bed.
Met een glas wijn en mijn ereader, heerlijk relaxmomentje
De stad verkennen
De volgende ochtend stond ik op tijd op. Ik dronk 2 glazen water en at wat noten, en trok mijn hardloopoutfit aan. Het was lekker zonnig, dus ik vond dat een korte broek en een topje prima konden. Bij de receptie vroeg ik een kaart van de stad en deze stopte ik samen met mijn telefoon, de kaart om mijn hoteldeur mee te openen en wat kleingeld in mijn Spibelt. Dat is een handige band die je om je middel kunt dragen, hij is flexibel dus je kunt er best wat spulletjes in proppen (al moet ik zeggen dat mijn iPhone 6 er maar net in past). Ik zette een lekker muziekje op en na een korte warming up begon ik aan mijn run. Het hotel ligt dicht bij het strand, dus ik besloot direct naar het strand te lopen. Ik had een ruïne gezien op een berg en daar wilde ik naar gaan kijken, dus ik wilde alvast uitzoeken hoe ik daar kon komen. Het strand in Alicante is niet heel erg lang, ongeveer 1 kilometer. Maar daarna kon ik over het voetpad prima doorrennen met aan mijn rechterhand de zee. Het was echt heerlijk om daar te lopen, het was nog vroeg (ongeveer 9 uur) en de zon stond nog vrij laag, waardoor de zee helemaal glinsterde. Het was wel al druk op straat, ik kwam veel hardlopers tegen.
Net een local
Ik voelde me net een local. Het leek net of ik precies wist waar ik naartoe moest, want zeg nou zelf, zou jij van een toerist verwachten dat hij of zij in zijn eentje zou gaan hardlopen?
Toen ik zo’n 5 km had gelopen, had ik ontdekt dat ik die weg in ieder geval niet moest hebben om bij de ruïne te komen. Ik ben omgedraaid en dezelfde weg teruggelopen. Voordat ik weer bij het strand was, kwam ik eerst nog langs de haven. Daar ligt ook de boulevard, een soort ramblas zoals je ook in Barcelona ziet. Ik heb een extra rondje om de haven gerend en hier en daar wat leuke restaurantjes gezien en een bar waar ze smoothies verkochten. Helaas ging de bar pas om 12 uur open.
Een uitzicht vanaf de haven
De stad leren kennen
Toen ik weer bijna bij mijn hotel was, heb ik even gewandeld als cooling down. Ik had 10 kilometer gelopen en onderweg ontdekt hoe ik het snelst op het strand kwam, waar de haven was, weke restaurants er lagen en waar de oude stad was. Ook heb ik ontdekt hoe ik dus niet bij de ruïne moest komen. Best een goede score, al zeg ik het zelf. En dat allemaal binnen een uur. Ik ben gaan douchen en heb de rest van de dag heel veel gewandeld. De ruïne bleek nog wel een eindje lopen te zijn, en ook daar heb ik me een paar uur kunnen vermaken. Mijn Fitbit vertelde me dat ik die dag ruim 40.000 stappen had gelopen en dat was ook wel te voelen aan mijn voeten.
De volgende dag ben ik niet meer gaan rennen, omdat ik op tijd moest uitchecken en niet de hele dag bezweet wilde rondlopen.
Wat te doen als je alleen bent?
Die vraag wordt me het vaakst gesteld. Wat doe je dan allemaal als je alleen bent? En vooral, hoe doe je dat met eten? Ik moet toegeven, het is anders dan wanneer je in je eentje gaat backpacken in Thailand. Daar he je veel sneller aanspraak en zijn veel meer mensen alleen. Daarom had ik mijn ereader meegenomen, zodat ik tijdens het (wachten op het) eten wat kon lezen. Ook de tweede dag heb ik veel zitten lezen. Lekker op een terras en op het strand. Ik heb natuurlijk ook gewinkeld en dat gaat prima als je alleen bent. Ik zorg altijd dat ik een kaart van de stad bij me heb, voor het geval ik zou verdwalen. Vaak koop ik ook een kaartje voor een hop on – hop off bus, daar kun je vaak de hele dag gebruik van maken en dan overal waar je wilt uit- en instappen. Ik maak dan meestal een hele ronde zonder uit te stappen. Dan heb ik alles gezien en kan ik dan te voet, met de bus of op welke manier dan ook naar de plaatsen gaan die ik van dichterbij wil bekijken.
De prachtige weg naar de ruïne
Opgeladen
Ik voel me na zo’n weekend helemaal opgeladen. Een weekend is voor mij lang genoeg. Ik heb precies genoeg tijd om de stad te leren kennen en de highlights te zien. Ik ben er eigenlijk maar zo kort, dat ik de kans niet krijg om me te vervelen. Eigenlijk is het helemaal niet anders dan een dagje in je eentje naar een (vreemde) stad in Nederland te gaan. Mocht je twijfelen, gewoon doen! Zorg dat je een hotel kiest wat een gunstige ligging heeft, zodat je niet ’s avonds in je eentje door ongure buurtjes hoeft te lopen, of met een metrohalte voor de deur. En zeg nou zelf, met zulke uitzichten wil je toch gewoon gaan rennen?
Ik kom al helemaal in de lentestemming van deze blauwe lucht!
Gaan jullie wel eens in je eentje weg? En ga je hardlopend de stad verkennen? Welke stad staat op jouw hardloopverlanglijstje?
