Ik ben nu ongeveer 3 maanden geleden begonnen met hardlopen. Inmiddels kan ik makkelijk 5 kilometer aan één stuk hardlopen zonder een ‘naar-adem-happende-Mandy’ te zijn. In mijn blog met 7x tips voor beginnen met hardlopen stelde ik mijzelf een doel: meelopen met de hardloopwedstrijd ‘Bridge to Bridge’ in Arnhem. Graag deel ik mijn ervaring met mijn eerste hardloopwedstrijd met jullie. Want wat vond ik het spannend! Ondanks mijn enorme angst heb toch ik aan dit grote evenement meegedaan met meer dan 5000 mensen en ik ben trotser dan ooit.
Voorbereidingen eerste hardloopwedstrijd
Ik begon met het opbouwen van überhaupt 5 kilometer aan één stuk kunnen hardlopen. Ik had nog nooit hardgelopen en ik bouwde dit op samen met Evy. Het duurde iets langer dan de geplande 10 weken omdat ik hier en daar toch wat pijntjes tegen kwam en heel verstandig rust nam als ik ergens last van had. Advies geven aan anderen is gemakkelijk, maar het zelf opvolgen, dat is een stuk lastiger kan ik je vertellen. Ik voelde mij zo gedreven en ik vond het daarom moeilijk om te accepteren dat ik even gas terug moest nemen. Dit heb ik wel gedaan en daar ben ik achteraf heel blij mee. Want binnen 12 weken kon ik alsnog 5 kilometer aan één stuk lopen en daarna had ik nog ruim 3 weken de tijd om te trainen voor de Bridge to Bridge, mijn eerste hardloopwedstrijd.
Route oefenen
Ik zocht de route van de 5 kilometer op via de website van het evenement. De Bridge to Bridge is in mijn woonplaats Arnhem. Dat gaf mij de gelegenheid de exacte route van de wedstrijd te oefenen. Ik wilde niet voor verrassingen komen te staan en ook kon ik mijzelf bewijzen dat ik de route dus met gemak aan kon. Die angst kon ik dus loslaten. Maar helaas ben ik erg gevoelig voor allerlei angsten. Angst dat ik iets niet goed doe. Dat het niet perfect gaat. Oftewel faalangst. Daar bovenop heb ik ook nog enorm veel last van prestatiedruk. Wat ook niet echt helpt bij je eerste hardloopwedstrijd 😉
Omgaan met faalangst
Hoe ben ik hiermee omgegaan? Ik heb er over gepraat met familie en vrienden. En ik kreeg het advies positieve zinnen op te schrijven die ik dan tijdens de hardloopwedstrijd tegen mijzelf zou kunnen zeggen. Dit heb ik gedaan. En het werkte! Zinnen zoals ‘je kan het’, ‘geloof in jezelf’, ‘alle mensen van wie je houdt staan bij de finish’, ‘hier heb je keihard voor getraind’ en ‘f*ck die angst!’
Uiteindelijk was het hardlopen zelf dus eigenlijk niet eens mijn échte uitdaging , maar juist alles wat bij een hardloopwedstrijd hoort. De mensenmassa, de drukte en iets doen wat ik nog nooit had gedaan. But I did it! En wat was het gaaf zeg.
De dag van mijn eerste hardloopwedstrijd
De dag van de hardloopwedstrijd duurde echt eeuwig voor mijn gevoel. Ik had er zoveel zin in. Ik had een aantal dagen rust genomen van tevoren in verband met een pijnlijke enkel en ik merkte dat ik energie voor 10 had. De wedstrijd begon pas om 15.40 uur. Ik vond het zo ontzettend spannend. Ik had nog nooit zoiets eerder gedaan en ik was vooral heel erg benieuwd hoe ik het zou gaan ervaren en of ik het wel zou trekken, aangezien ik niet zo goed tegen heel veel prikkels tegelijk kan en enorme druktes. Samen met een vriendin sprak ik af om samen naar de start toe te lopen vanaf mijn huis, zij liep de 5 kilometer namelijk ook. Dat was wel heel erg fijn, want zo konden we warm lopen voor de wedstrijd en had ik ook iemand om mee te praten tot aan de start. En toen stond ik daar opeens, in een startvak, en klonk het startschot… De adrenaline stroomde door mijn lichaam. Daar ging ik!
Easy peasy
Ik had nog nooit in een groep gelopen, alleen maar in mijn eentje, dus het was even wennen. Iedereen loopt namelijk anders en heeft een andere snelheid. Ik hield in gedachten dat ik rustig aan moest beginnen en mij niet gek moest laten maken door andere mensen die er meteen als een speer vandoor gingen. Ook mijn vriendin verloor ik al meteen uit het oog en ik moest moeite doen mijn eigen tempo aan te houden. De eerste 2 kilometer deed ik rustig aan, maar ik merkte al gauw dat ik sneller wilde lopen dan de mensen voor mij. Ik begon de ene na de andere hardloper in te halen. Dit kostte helaas wel veel energie en er was niet altijd ruimte voor waardoor ik mij moest inhouden. Dat vond ik wel jammer.
De laatste kilometer
Toen ik bijna aan de vijfde kilometer begon moest ik nog de brug over. Ik zat goed in mijn ritme en ik merkte dat ik moeiteloos aan het hardlopen was. Wat voelde dat heerlijk! Ik had dat namelijk alles behalve verwacht. Mijn verwachting was dat de mensenmassa mij zou overweldigen en dat ik hierdoor ook belemmerd zou worden in mijn prestaties. Niets was minder waar. Dankzij het hardlopen kon ik mij afsluiten voor de vele prikkels en het voelde als een enorme vrijheid. De laatste kilometer ging ik vol gas. Ik denk dat ik nog nooit zo hard heb hardgelopen.
De finish
Bij de finish stonden mijn ouders en mijn allerbeste vriendin Iris te wachten. Toen de finish in zicht kwam zag ik ze al staan. Ik gooide mijn armen in de lucht. Zo blij was ik dat ik er bijna was en dat ik dit toch maar mooi volbracht had. Ik finishte met een tijd van 31:03. Daar ben ik enorm trots op, want ik was niet eens buiten adem: ik had de 5 kilometer op mijn dooie gemakje gelopen! Ik had niet eens één moment dat ik buiten adem was en het was boven de 25 graden. Mijn doel was de finish halen zonder onderweg te hoeven wandelen en dat is gelukt! Iris vierde mijn overwinning met twee confettikanonnen. Ik heb mij nog nooit zo’n winnaar gevoeld.
Beloning
Ik had met mijzelf afgesproken dat ik mijzelf mocht belonen met iets wat ik graag eet. Mijn favoriete cheatmeal: cheesecake! I love it. Eten is best wel een struggle voor mij zoals je ook kunt lezen in mijn eerste blog. Ik vond daarom dat het tijd was om mijzelf iets lekkers te gunnen. Ik had maanden lang getraind en ik vond dat ik een stuk cheesecake verdiende als ik de hardloopwedstrijd zou uitlopen. Een week van tevoren had ik een heerlijke speculaas cheesecake uitgezocht samen met mijn vriend. ‘Die wil ik!’ En ja hoor, mijn lieve vriendje kwam ’s avonds, nadat ik weer helemaal opgefrist was, met 2 stukken speculaas cheesecake aan. We hebben er samen echt van genoten.
Ben jij ook een hardloop”ster”?
Ik was zo enthousiast na de Bridge to Bridge, dat ik mij meteen heb ingeschreven voor de volgende 5 kilometer wedstrijd. Mijn doel van de Bridge to Bridge was meelopen en de finish halen zonder te hoeven wandelen tussendoor. Deze keer is mijn doel de eindtijd en ga ik voor een tijd onder de 30 minuten. Dat moet makkelijk lukken! Ben jij net zo’n hardloopfan als ik? Ik ben erg benieuwd of jij ook een leuke ervaring met een eerste hardloopwedstrijd hebt. Ik hoor het graag in de reacties hieronder.
Liefs, Mandy
