Sinds ik jong ben wordt mijn leven al beheersd door eten. Ik begon al op jonge leeftijd met diëten en afvallen. Dit heeft geleid tot een eetstoornis waar ik al een aantal jaren professionele hulp voor heb gehad. Graag deel ik met jullie hoe ik telkens weer uit mijn eetstoornisgedrag en – gedachten kom. Ik blijf dat monster, die rotstem, een eetstoornis overwinnen. Het is zwaar, maar het goede nieuws is: het kan!
Eetstoornis “N.A.O.”
Ik ben gediagnosticeerd met een eetstoornis N.A.O. (Niet anders omschreven). Ik heb alle symptomen van een eetstoornis, maar ik heb geen anorexia , geen boulimia of een binge eating disorder. Eerst frustreerde mij dit, want ik wilde graag hulp. Ik dacht deze niet te krijgen toen ik werd weggeschreven onder “N.A.O.” Inmiddels besef ik mij dat het niet uitmaakt welke eetstoornis je hebt, of je nou eet tot je misselijk bent en het uitbraakt, jezelf onthoudt van eten of meerdere eetbuien op een dag hebt. Uiteindelijk draait het bij iedereen om hetzelfde: controle. Controle over wat je eet, wanneer je eet, hoeveel je eet , wat er in en wat er uit gaat. Ik ben er allang achter waarom deze schijncontrole (want dát is het) mij zo aanspreekt. Ik ben machteloos over zoveel dingen in het leven: over hoe ik mij voel, over mijn gedachten, over andere mensen. En het probleem is dat ik een controlefreak ben. Dus zoek ik de controle in eten.
Hoe blijf ik de eetstoornis overwinnen?
Als jij een eetstoornis hebt, dan hoef ik jou niet uit te leggen hoe het werkt in jouw hoofd. Bij mij is het zo dat wanneer er dingen in mijn leven gebeuren waar ik niet goed mee om kan gaan of gevoelens heb die ik lastig vind om mee te dealen, dat ik kwetsbaar word en dan slaat de eetstoornis meteen toe. De ene keer besluit ik helemaal niet meer te eten, de andere keer besluit ik volledige voedingsgroepen uit mijn dieet te schrappen. Dan eet ik weer geen koolhydraten , dan weer geen vetten en een week later kan ik weer obsessief met sporten bezig zijn om alles maar te verbranden. De vraag is alleen, hoe kom ik hier toch telkens weer uit? Want voor mijn gevoel kan ik van het ene op het andere moment weer volledig terugvallen in mijn eetstoornis. Ik denk dat het belangrijker is om te kijken hoe ik er dan toch weer uit kom en weer gezonde keuzes maak. Graag deel ik met jullie de stappen die ik doorloop als ik weer vastzit in mijn oude gewoonten.
1. Erkennen
Ik herken de signalen inmiddels meteen. Hier heb ik lang over gedaan. Eerst vocht ik altijd tegen de machteloosheid die ik voelde. Nu heb ik het punt bereikt dat ik het erken als ik toegeef aan mijn eetstoornisgedachten, en zie het als een signaal dat ik blijkbaar op dat moment iets meemaak in mijn leven wat stressvol is. Wanneer ik veel stress ervaar val ik namelijk terug in oude patronen. Voorheen vocht ik tegen de gedachten, door ze te ontkennen of ze weg te duwen, nu erken ik ze. Ik accepteer ze en daardoor kan ik er iets aan veranderen in plaats van er in mee te gaan. Hoe eerder ik ze erken en dus accepteer, des te sneller kan ik er weer uit komen.
2. Uitspreken
Ik praat er over met mensen uit mijn directe omgeving. Mensen die ik vertrouw en die mij kennen. Vaak praat ik er over met mijn beste vriendin of met mijn vriend. Door er over te praten zorg ik ervoor dat ik er niet alleen mee blijf zitten en het een loopje met mij kan nemen. Vaak voelt het ook als een opluchting en creëer ik ook begrip in mijn omgeving. Je kunt namelijk niet altijd aan mij zien dat het niet goed met mij gaat. Helen is delen.
3. Structuur terugbrengen in mijn eetpatroon
Wanneer ik terugval in mijn eetstoornis, dan uit zich dit bij mij vaak in gecontroleerd eten, of dat ik maaltijden oversla of hele voedingsgroepen van het ene op het andere moment ‘verbied’. Voor mij is het dus zeer belangrijk dat ik de draad weer oppak door minstens 3 keer op een dag te eten (onbijt, lunch , diner) en dat ik aan mijn dagelijkse hoeveelheid calorieën kom. Dit ligt bij mij rond de 2000 kilocalorieën. Voor de duidelijkheid, dit is voor iedereen anders. Ik heb mijn gemiddelde calorieverbruik berekend aan de hand van mijn resultaten van mijn Fitbit.
4. Hulp vragen
Wanneer het mij niet lukt om de draad zelf weer op te pakken door middel van de eerste drie stappen, dan vraag ik om hulp. Dit vind ik altijd erg lastig, want ik moet dan toegeven dat ik vastloop en daar schaam ik mij dan voor. Ik heb geleerd dat hulp vragen oké is en dat ik mij er niet voor hoef te schamen. Het is juist heel dapper om hulp te vragen als je het moeilijk hebt. Gelukkig heb ik heel veel lieve familie en vrienden die mij altijd steunen. Ik vraag dan bijvoorbeeld hulp bij het boodschappen doen en keuzes maken in wat ik die dag ga eten.
5. Overwinning vieren
Gelukkig kom ik er tot nu toe altijd weer doorheen. Die rotstem, het monster zoals ik het noem, wint het niet meer. Heel soms een paar dagen, maar ik overwin het telkens weer. Ik beloon mijzelf dan altijd met iets leuks. Iets kleins, maar het gaat om het gebaar naar mijzelf. Dat ik trots ben op mijzelf! Vaak koop ik een leuk plantje voor een paar euro bij de supermarkt, inmiddels heb ik al een aardige jungle thuis 😉 Of ik koop een lekker gezichtsmasker.
Vragen?
Worstel jij ook met een eetstoornis? Dan hoop ik dat ik jou heb kunnen helpen met mijn ‘stappenplan’. Onthoud dat je niet de enige bent die worstelt met eten, in welke vorm zich dat dan ook uit. Je bent niet alleen en jij bent sterker dan je denkt. Als je vragen hebt of advies wilt dan hoor ik het graag! Laat een berichtje voor mij achter in de reacties hieronder.
Liefs, Mandy
