Oké, ik nader dan wel de 28 maar ik beschouw mijzelf toch nog altijd tot de groep jongvolwassenen die redelijk met z’n tijd meegaat. Maar één ding heb ik een beetje gemist en maakt mij soms in het dagelijkse leven toch wel een outsider: de selfie. Ik zeg niet dat ik nog nooit een selfie heb genomen. Op de momenten dat  ik alleen aan de andere kant van de wereld aan het reizen was en vast wilde leggen dat het toch echt ík was die daar ter plekke aanwezig was, was de camera aan de binnenkant van mijn scherm wel eens handig. Maar tegenwoordig leven we in een selfie-cultuur waarbij de omgeving van de foto er eigenlijk gewoon niet toe doet en ‘me, myself and I’ het hoofdonderwerp is van vele foto’s: ik op een festival, ik en mijn vrienden op het strand, ik en mijn hond, ik en mijn wijntje, etc.

Nu vind ik dat fenomeen in combinatie met social media erg interessant. Ik heb communicatiewetenschap gestudeerd en ik heb me regelmatig bezig gehouden met het onderzoeken van de impact van social media zoals blogs en Facebook op ons zelfbeeld. Uit verschillende onderzoeken komt dan ook naar voren dat mensen eerder positieve dingen over zichzelf posten en de negatieve dingen liever achterwegen laten. Hierdoor lijkt de waarheid soms iets mooier dan dat het dat daadwerkelijk is. Het nadeel daarvan is dat veel mensen van nature de drang hebben om zich met anderen te vergelijken (myself included!). Hierdoor kan je denken dat het leven van een ander leuker, spannender, mooier is dan die van jezelf. De selfie-cultuur kan hier aan bijdragen. We posten tenslotte liever die éne selfie -gekozen uit 100 andere selfies waarbij je je lippen net iets anders tuit –  waarbij je mooiste, leukste ene meest spontane ‘ik’ het beste naar voren komt.

Selfie-klein

Ik zie deze trend zich voortzetten naar de sportschool. De schaamteloze gymselfies verschijnen regelmatig in mijn feed naar boven. En ik denk dan: nou, ik zie er na of tijdens een workout toch echt wel anders uit. Wat doe ik fout? 😉 Als ik gesport heb, dan is mijn hoofd rood en zijn mijn hoofd, rug, bh, noem het maar op, (klets)nat. Mijn mascara zit ongeveer 2 centimeter lager dan waar het hoort te zitten en dan heb ik het nog niet over de gezichten die ik trek tijdens dat ik kracht zet.

Dus super leuk voor iedereen die er tijdens of na het sporten er nog tiptop uitzien, maar ik ga me daar niet langer meer mee vergelijken. Hiermee wil ik niet het hele fenomeen belachelijk maken hoor, begrijp me niet verkeerd. Iedereen moet lekker zelf doen waar hij of zij zich goed bij voelt. Maar toch wil ik ook laten zien dat het óók oké is als je er minder sexy uitziet. Überhaupt natuurlijk, maar nu even specifiek na het sporten 😉 Dus wil je je een keer goed voelen over jezelf dan nodig ik je uit om mijn schaamtevolle after work-out selfies te bekijken.

IMG_1658ok

Oké, ik zal niet liegen. Ik kijk hier expres een beetje zielig. Maar soms voel ik me ook zo als mijn wekker om 5:45 gaat omdat ik 7km wil hardlopen voordat ik ga werken.IMG_1659ok

Mijn hoofd is meestal zo rood dat het vloekt met mijn shirt.
IMG_1675ok

Gespierde armen in wording. Met kipfiletjes nu dus nog.

IMG_1933ok

Ik & de MartinitorenIMG_1934ok

Ik & de grote markt in Groningen

IMG_1994ok

Actiefoto van vanmorgen. Ik trek regelmatig dit gezicht.

 

Vergelijk jij jezelf ook met anderen via social media? Vind je het misschien juist motiverend om foto’s van anderen te zien? Of misschien post je zelf wel regelmatig een (work-out) selfie? Ik ben benieuwd hoe jullie hier de selfie-cultuur ervaren, dus laat het me vooral weten!

X Ana

PS 1. Mocht je geïnteresseerd zijn in de wetenschappelijke achtergrond van mijn uitspraken, dan heb ik hier een paar leuke bronnen:

PS 2. Onderstaand filmpje is echt hilarisch, kijk er even naar als je tijd hebt en wilt lachen.

https://youtu.be/1fmQs37YqXg

Over mij: Ik ben bezig met Personal Body Plan (waarom? Dat lees je hier). Wekelijks houd ik jullie op de hoogte van mijn ups en downs. Ook post ik wekelijks een prep-weekmenu of gerecht (zie hier een voorbeeld).