Al jaren doe ik aan hardlopen. Of hardlopen het juiste woord is weet ik niet hoor, want echt hard ga ik niet. Toen ik jaren geleden 2 knieblessures opliep, heb ik een jaar niet kunnen hardlopen. Toen ik rustig aan weer kon beginnen, raadde de fysiotherapeut me aan om kleinere passen te maken en wat langzamer te lopen. Zo heb ik een andere loopstijl aangeleerd en sindsdien is het me niet meer gelukt om mijn gemiddelde snelheid naar 11 km per uur te krijgen.
Tijd voor een andere training
Daarom besloot ik om eens een intervaltraining te proberen. Intervaltraining kun je op heel veel verschillende manieren doen, maar het komt erop neer dat je tijdens je training je tempo’s afwisselt. Je kunt eindeloos variëren in snelheid, afstand en rustpauzes. Daardoor train je steeds op een andere manier, waardoor je training een stuk effectiever wordt. Door intervaltraining vergroot je je uithoudingsvermogen, omdat je steeds voor korte tijd je hartslag flink omhoog laat gaan, en hem daarna weer laat zakken, om hem vervolgens weer omhoog te laten gaan.
Meer voordelen
Ook gebruik je meer snelle spiervezels tijdens de hogere tempo’s. Deze snelle spiervezels zorgen voor de aanmaak van groeihormoon, wat energie uit vetweefsel haalt en zorgt voor het herstel van je spiercellen. Het is dus ook goed voor de vetverbranding.
Daarnaast zou je snel resultaat moeten zien door intervaltraining. Het zou een snelle manier zijn om je uithoudingvermogen te verbeteren. Daardoor zou je dus gemakkelijker langere tijd op een hoger tempo moeten kunnen lopen. Dat wil ik wel! Dus ik ging het proberen.
Hoe dan?
Omdat er zoveel manieren zijn om een intervaltraining te doen, wist ik niet zo goed hoe ik zou beginnen. Ging ik mijn run verdelen in meters of in minuten? Of ging ik mijn hartslag in de gaten houden? Ik besloot blokjes te maken van 1000 meter tempo en 500 meter herstel. Ik stelde mijn TomTom Spark in en ging van start.
Het horloge geeft steeds een trilling en dan staat er in beeld of je tempo of herstel moet lopen. Ik begon vol goede moed, maar merkte al bij de eerste interval dat dit niet ging lukken. 1000 meter op hoog tempo was echt te veel. Al na 3 rondes was ik kapot, en dat terwijl ik normaal gemakkelijk 10 a 15 km achter elkaar loop. Ik gaf het op en nam mezelf voor het snel opnieuw te proberen, met een andere intervalsamenstelling.
Poging twee
De tweede keer ging ik voor intervallen van 500 meter tempo en 500 meter herstel. Ik wilde 5 rondes doen, waarmee ik dus 5 km zou lopen (plus 500 meter warming up en 500 meter cooling down).
Ik ben gewend om na een heel klein stukje wandelen al meteen te gaan joggen, dus ik vond het heel lastig om echt 500 meter warming up (stevig wandelen) aan te houden. Ook merkte ik tijdens de training dat ik het heel lastig vind om tijdens de herstel intervallen ook echt rustig te lopen. Er zat nog niet echt een groot verschil tussen de herstel- en de tempostukken. Tijdens de tempostukken had ik het ene moment het gevoel dat ik echt snel liep, maar het andere moment moest ik mezelf weer even bij de les roepen en wat sneller gaan lopen, omdat ik steeds de neiging had terug te vallen in mijn oude vertrouwde tempo van 10,5 km per uur.
Ik was heel benieuwd hoe groot de verschillen waren tussen de intervallen. Ik bleek de herstelstukken tussen de 6:00 en 6:30 per km gelopen te hebben (tussen 9,2 en 10 km per uur) en de tempostukken tussen de 4:41 en 5:00 (tussen 12 en 12,8 km per uur). Mijn hartslag zakt wel wat bij de herstelintervallen, maar niet echt veel. Daar mag ook nog wel wat verbetering in komen! Normaal loop ik gemiddeld 10,5 km per uur, dus mijn herstelstukken mogen langzamer, waardoor ik misschien de tempostukken nog wat kan versnellen. Ik merkte ook dat ik (vooral de laatste 3 keer) het tempostuk echt niet volhield op dat snelle tempo, als ik nog rustiger loop tussendoor zorg ik er misschien voor dat mijn hartslag nog wat omlaag gaat en ik nog wat meer herstel, en daardoor het tempostuk vol kan houden. Ik zakte nu elke keer na 200 meter weer af.
Ik probeerde het 2 dagen later nog een keer. Deze keer wijzigde ik de afstanden nog een beetje. De tempointervallen liet ik op 500 meter staan, maar de herstelintervallen verlaagde ik naar 400 meter. Het lukte me deze keer beter om de herstelmeters echt langzaam te lopen. Ik wilde niet gaan wandelen, omdat ik bang was dat het hardlopen me dan juist zwaarder zou vallen. Wellicht probeer ik dat een volgende keer ook nog uit. Mijn hartslag veranderde niet veel, maar mijn tempo tijdens de tempo intervallen was niet zo snel als de vorige keer. Volgende keer dus weer een iets langere herstel afstand kiezen.
Mijn conclusie is dat ik intervaltraining een leuke en zware manier vind om te trainen. Omdat je jezelf op een andere manier uitdaagt, word je echt heel moe. Ik verbaasde me er echt over dat ik tijdens het lopen zelfs twijfelde of ik de laatste interval nog wel ging doen, zo moe was ik. Het geeft dan wel een super voldaan gevoel. Ik moet er echt nog even aan werken om tijdens de herstelintervallen ook echt te herstellen door nog langzamer te gaan. Wandelen misschien zelfs. Mijn hartslag mag echt verder zakken.
Ik ga het zeker vaker doen, afgewisseld met runs op een vast tempo, omdat ik dat gewoon heerlijk vind om te doen. Ik heb het nog niet vaak genoeg gedaan om te kunnen zeggen of ik er sneller door word. Ik hoop natuurlijk van wel!
Sponsor jij me al voor Orange Babies?