In mijn vorige blog beloofde ik jullie op de hoogte te houden van mijn progressie. Eerder gebruikte ik het woord progressie om mijn fysieke veranderingen uit te drukken, maar de progressie die ik hier bedoel is mijn mentale progressie. Na bijna een jaar lang Personal Body Plan merk ik dat het bezig zijn met gezond zijn me niet altijd makkelijk afgaat. Met name de druk om gezond te eten en een calorietekort te creëren zijn dingen die in mijn hoofd een ander leven zijn gaan leiden waardoor ik juist van mijn doelen ben afgedreven.
Met hulp van een ervaringsdeskundige coach (niet van Personal Body Plan) probeer ik mijn doel weer helder in kaart te brengen en dit doel ook daadwerkelijk te voelen. Na vele jaren therapie weet ik intussen dat mijn doel niet onrealistisch is. Mijn probleem ligt dan ook niet zo zeer bij dit doel, maar meer de manier waarop ik dit probeer te bereiken. Wat is mijn doel dan eigenlijk? Kort gezegd streef ik naar een gezond lichaam én geest. Ik wil een balans in eten vinden waar ik mij goed bij voel. Ik wil de balans die ik wel al heb gevonden met sporten behouden. Ik zou graag mijn vetpercentage verlagen (optisch, want ik ben niet van plan dit te meten) maar zonder hierbij de balans uit het oog te verliezen. Ik zou graag de 80-20 regel toe willen passen: 80% van je voeding komt van ‘gezonde’ voeding en de overige 20% is wat flexibeler. Ik wil het gevoel hebben dat ík controle heb over mijn leven, mijn eten en mijn gedrag en niet mijn gedachten. Ik wil mezelf beter kunnen reguleren. Wat ik dan achterlaat is: mijn eetbuien, mijn natuurlijke drang om mezelf te overeten (standaard teveel willen eten), mijn dwangmatige – en vaak lelijke – gedachten, het gevoel geen controle te hebben over hoe mijn leven verloopt.
De kans is groot dat je je in één of meerdere doelen herkent. Of misschien zelfs wel in mijn hele probleem. Eerder onderzoek waarbij een groep gezonde proefpersonen een tijd moesten vasten liet zien dat nagenoeg iedereen moeite had met 1) het langdurig vasten (mensen sloegen door of kregen last van eetbuien) en 2) na de vastenperiode weer normaal te gaan eten. De klachten bleven, ook na het vasten (Vanderlinden, 2008). Daarnaast is ook bekend dat willen afvallen altijd vooraf gaat aan een eetstoornis. Als je het doel om af te vallen nooit hebt gehad dan zal je ook geen eetstoornis krijgen zoals BED, anorexia, boulimia, etc. Als je je dan dus bedenkt hoe vaak dit doel juist genoemd wordt in combinatie met de wetenschap dat zoveel mensen tijdens vasten in de knoop met zichzelf komen, dan is het opeens niet meer zo gek dat je je misschien herkent in mijn verhaal. Wel is het belangrijk om eerlijk te zijn naar jezelf en jezelf serieus te nemen: probeer je zelf van je (eet)probleem af te komen maar lukt dit na zes maanden proberen nog niet, schakel dan professionele hulp in.
Zo ver ben ik dus (weer). Dit keer met een nieuwe, frisse aanpak. Ik krijg hulp van een coach die niet alleen veel ervaring heeft met behandelen, maar ook uit ervaring spreekt. Dat praat makkelijk! Ook de opdrachten zijn anders. Een van de opdrachten wil ik hier met jullie delen omdat ik denk dat iedereen hier baat bij kan hebben (ook als je geen probleem hebt) en omdat het gewoon leuk is om te doen 😉
De laatste opdracht was om twee collages te maken, één van de huidige situatie en één van jezelf in de toekomst. Dus hoe jij je toekomst ziet als je bereikt hebt wat je zou willen bereiken. Waar zou je dan zijn? Wat zou je dan doen? Wat zou je denken? Oja, en je moet een foto van jezelf hierin plaatsen. Creatieve opdracht dus! Om het lekker positief te houden deel ik hier mijn toekomstcollage:
Herken je de doelen die ik hierboven genoemd heb? Ik wel in ieder geval 😉 Dus deze collage krijgt een mooi plekje zodat ik mezelf kan herinneren aan mijn doel. Ze zeggen dat het visualiseren van je doel erg kan helpen bij het behalen van je doel dus… kom maar op!
X Ana